سمسون

از افتآب و افت ذخایر آبی گرفته تا تعطیلی پیست‌های اسکی، تحول الگوهای انباشت برف پیامدهای گسترده‌ای به همراه دارد. مطالعه‌ای تازه قبول می‌کند که تغییرات اقلیمی ناشی‌ از فعالیت‌های انسان، بر الگوهای انباشت برف در سراسر نیم‌کره شمالی تأثیر گذاشته است. یکی از این تغییرات، افت آشکار مقدار انباشت برف در حداقل ۳۱ حوضه رودخانه‌ای است.

علاوه‌براین، محققان دریافته‌اند که هنگامی منطقه‌ای درطول فصل زمستان به طور میانگین تا منفی هشت درجه سانتی‌گراد گرم بشود، انگار به نقطه‌ای بحرانی می‌رسد که در آن، برف به شدت اغاز به ذوب‌شدن می‌کند. جاستین منکین، استاد جغرافیا در کالج دارتموث و یکی از نویسندگان مطالعه به نیویورک‌تایمز او گفت: «فراتر از آن اغاز، ناظر خواهیم می بود که کل برف‌ها ناپدید خواهد شد.»

افت حجم برف به افت کل جرم توده‌ی برف روی زمین منجر می‌بشود و در مکان‌هایی که برای ذخیره‌ی آب و فراهم منبع های آبی به ذوب‌شدن برف در بهار وابسته می باشند، پیامدهای جدی به جستوجو دارد.

برفی که اکنون در برخی مناطق روی زمین انباشته می‌بشود، امکان پذیر تا آخر زمستان دوام نیاورد. تغییرات اقلیمی با افزایش بارندگی در مختصر‌زمان می‌تواند علتبارش برف زیاد تر و کولاک بشود، اما با گرم‌تر‌شدن هوا، برف سریع تر ذوب می‌بشود و امکان پذیر اصلاً به‌گفتن توده‌ی برف روی زمین باقی نماند.

محققان در مطالعه‌ی تازه برای محاسبه‌ی مقدار برفی که هر سال در فروردین ماه ذوب‌نشده باقی می‌ماند، داده‌های بیشتر از ۱۶۰ حوضه رودخانه‌ای از سال ۱۹۸۱ تا ۲۰۲۰ را مورد بازدید قرار دادند. در نزدیک به ۲۰ درصد از این مناطق، سطح برف با گذشت زمان به وضوح افت یافته است؛ اتفاقی که می‌تواند به تغییرات اقلیمی ناشی از فعالیت‌های انسان نسبت داده شده بشود.

شمال شرقی و جنوب غربی ایالات متحده به همراه زیاد تر اروپا، قسمت‌هایی از خاورمیانه به‌اختصاصی نواحی غرب و شمال غربی ایران، از جمله مناطقی می باشند که با شدت بیشتری توده‌های برف را از دست خواهند داد.

تغییرات در مقدار ذوب برف در سراسر جهان یکسان یا خطی پیش نرفته است. حتی با گرم‌تر‌شدن هوا در فصل زمستان، امکان پذیر دمای هوا در مکان‌هایی که همیشه سردتر می باشند، به اندازه‌ی کافی از نقطه‌ی انجماد آب (صفر درجه سانتی‌گراد) زیاد تر نشود و مقدار بسیاری از توده‌ی برف دست‌نخورده باقی بماند.

برف در زیاد تر مناطق، مخزن یخ‌زده‌ای است که آب را در طول زمستان ذخیره و در بهار و تابستان آزاد می‌کند. هنگامی در طول زمستان برفی روی زمین انباشه نشود، افتآب و خشکسالی در تابستان نیز تشدید می‌بشود.

گوتلیب و منکین برای بازسازی الگوهای انباشت برف در ۴۰ سال قبل، داده‌های حاضر از برف، دما و بارش را با یکدیگر ترکیب کردند. آن‌ها سطح برف را در برخی از مکان‌ها مستقیماً اندازه‌گیری کردند و برای پوشش مناطق بزرگ‌تری که از دسترس دور بودند، از تخمین‌های محاسباتی منفعت گرفتند.

این چنین، محققان مقدار انباشت برف را در یک دنیای فرضی بدون تأثیر تغییرات اقلیمی در دوره‌ی شبیه مدل‌سازی کردند تا دریابند که آیا با حذف گرمایش زمین از معادله، نتایج متغیری به دست می‌آید یا خیر. در ۲۰ درصد از مثالهای مطالعاتی تأثیر تغییرات آب‌و‌هوایی بر مقدار انباشت برف زیاد آشکار می بود.

گوتلیب می‌گوید در تعداد انگشت‌شماری از حوضه‌ها، تحول زیاد آشکار می بود. به طور کلی، حوضه‌های رودخانه‌ای با دمای فراتر از نقطه‌ی اوج منفی هشت درجه سانتی‌گرادی که توسط محققان شناسایی شده است، به وضوح گرم‌تر شده‌اند. انسان‌ها نیز تمایل دارند که در مکان‌هایی با آب‌و‌هوای معتدل زندگی کنند، به همین علت این مناطق گرم‌تر بیشترین جمعیت را دارند.

این چنین، گروه فرد دیگر از محققان در سال قبل با بازدید آثار تغییرات اقلیمی بر پوشش برف و سنجش داده‌های ماهواره‌ای از مقدار انباشت برف، نتیجه گرفته بودند که مقدار پوشش سالانه‌ی برف در جهان از سال ۲۰۰۰ نزدیک به پنج درصد افت یافته است.

در حالی که مطالعه‌ی مقدار انباشت برف در زمین برای بازدید پیامدهای بالقوه بر فراهم آب سودمند است، مطالعه‌ی پوشش برف مشکل فرد دیگر را نیز آشکار می‌کند: برف سفید نور خورشید را به جو منعکس می‌کند، اما اگر زمین تیره و در معرض تابش نور خورشید باشد، نور و گرما را به خود جذب می‌کند. به این علت هنگامی مقدار انباشت برف به حدی افت یابد که هیچ پوششی از برف روی زمین باقی نماند، این حلقه‌ی بازخورد، سیاره را گرم‌تر و گرم‌تر می‌کند.

یافته‌های مطالعه در مجله نیچر انتشار شده است.