سمسون

اختلاف بین ورزش پویا و ایستا اختلاف مهم است، چون قلب بسته به نوع ورزشی که انجام می‌دهید، با گذشت زمان به‌طور متغیری سازگار می‌بشود. ورزش پویا حجم خونی را که قلب پمپاژ می‌کند، افزایش می‌دهد و می‌تواند به مرور زمان جهت بزرگ شدن یا اتساع قلب بشود. ورزش ایستا مقدار سختی روی قلب را افزایش می‌دهد و می‌تواند جهت بزرگ شدن قلب و ضخیم شدن دیواره‌های آن بشود.

ورزش‌ فراتر از حد پیشنهاد‌شده، همانند بیشتر از یک ساعت ورزش در زیاد تر روزهای هفته می‌تواند به تشکیل سندرم قلب ورزشکار بینجامد.

سندرم قلب ورزشکار طبق معمولً در ورزشکاران استقامتی رخ می‌دهد که به‌طور منظم در فعالیت‌هایی همانند ماراتن یا دیگر مسابقه‌های طویل‌زمان شرکت می‌کنند. تعداد بسیاری از آن‌ها چند ساعت در روز و بیشتر از ۱۲ تا ۱۵ ساعت در هفته ورزش می‌کنند.

در دوندگان، قلب خود را در جواب به نیاز به پمپاژ حجم بالایی از خون تحول می‌دهد. در نتیجه‌ی این کار حفره‌های قلب بزرگ خواهد شد تا خون بیشتری را نگهدارند و پمپاژ کنند. در وزنه‌برداران، قلب با ضخیم شدن در جواب به افزایش سختی وارده تحول می‌کند.

سندرم قلب ورزشکار امکان پذیر مشکلاتی را در پی داشته باشد. اول این که ورزشکارانی که قلب آن‌ها به‌طور قابل‌توجهی بزرگ شده است، امکان پذیر درمعرض خطر دچار شدن به فیبریلاسیون دهلیزی قرار داشته باشند. فیبریلاسیون دهلیزی ریتم غیرطبیعی قلب است که طبق معمول در افراد مسن یا افرادی که سختی خون بالا دارند یا دچار نارسایی قلبی می باشند، رخ می‌دهد. ریتم غیرطبیعی قلب دلواپس‌کننده است، چون امکان پذیر به سکته منجر بشود.

دلایل بالقوه بسیاری برای ابراز فیبریلاسیون دهلیزی در ورزشکاران وجود دارد. دهلیز اتساع‌یافته (محفظه بالایی قلب) امکان پذیر التهاب بشود و بافت زخم تشکیل کند و خطر ابتلا به فیبریلاسیون دهلیزی را افزایش دهد. استرس و عوامل محیطی نیز امکان پذیر دست به دست هم داده و خطر آریتمی را افزایش دهند.

کلسیفیکاسیون عروق کرونر یکی دیگر از نگرانی‌ها در بین ورزشکاران برتر است. این حالت که طبق معمول در افراد مسن یا افراد دارای عوامل خطر ابتلا به بیماری عروق کرونر رخ می‌دهد خطر دعوا قلبی یا سکته را افزایش می‌دهد.

در سال‌های تازه، پزشکان از آزمایش‌های تصویربرداری برای نظارت بر تجمع کلسیم در شریان‌های بیماران خود منفعت گیری می‌کنند تا خطر دعوا قلبی یا سکته را در آن‌ها را در طول زمان اشکار کنند.

اشکار نیست چرا ورزشکاران ممتاز دچار کلسیفیکاسیون عروق کرونر خواهد شد. خوشبختانه به‌نظر نمی‌رسد خطر دعوا قلبی در ورزشکاران حتی در بین افرادی که دچار سطوح بالایی از کلسیفیکاسیون عروق کرونر می باشند، زیاد تر باشد. به گفتن مثال، مطالعه‌ای روی نزدیک به ۲۲ هزار شرکت‌کننده نشان داد خطر مرگ ناشی از بیماری‌های قلبی‌عروقی حتی در ورزشکارانی که زیاد ورزش می‌کردند و دارای سطح بالای کلسیفیکاسیون بودند، بالاتر نبوده است.

برخی از ورزشکاران که دلواپس تجمع کلسیم در شریان‌های قلب خود می باشند، امکان پذیر این سوال را نقل کند که آیا باید داروهایی همانند آسپرین یا استاتین‌ها را مصرف کنند. اما خطرات از فرد به فرد دیگر متفاوت است، به این علت این افراد باید با پزشک مشورت کنند.

هرچند خطر ابتلا به سندرم قلب ورزشکار در ورزشکاران نخبه می‌تواند زیاد تر باشد، بدون شک ورزش یکی از بهترین راه حلها برای نگه داری سبک زندگی سالم است. به گفتن مثال، اگر فرد به‌طور منظم ورزش نکند، قلبش سفت می‌بشود و همانند قبل خون را پمپاژ نمی‌کند.

ورزش‌های معمول به اختصاصی ورزش‌های پویا به نگه داری قلب سازگار و جلوگیری از سفت‌شدن آن پشتیبانی می‌کنند. قلب سازگار هنگامی پر از خون می‌بشود، زیاد تر اتساع اشکار می‌کند و با هر ضربان خون بیشتری را به بیرون می‌فرستد. پر شدن از خون برای قلب سفت سخت است و در پمپاژ خون به بدن به مشکل برمی‌خورد.

مطالعه‌ای از سال ۲۰۱۸ روی ۵۳ فرد کم‌تحرک که عمدتا در اغاز دهه ششم زندگی خود بودند، نشان داد افرادی که در برنامه ورزشی دو ساله متشکل از ترکیبی از دویدن، دوچرخه‌سواری و ورزش الپتیکال شرکت کردند، دارای قلب‌های سازگارتری نسبت به افرادی بودند که ورزش نمی‌کردند.

برای ورزش کردن هیچ‌زمان دیر نیست. جستوجو کردن دستورالعمل‌های کارشناسان در خصوص ورزش می‌تواند به ترقی سلامت جسمی و روانی و این چنین جوان ماندن قلب پشتیبانی کند.