[ad_1]
نوشته و ویرایش شده توسط مجله ی سمسون
همهی ستارههایی که بدون تلسکوپ میتوانیم ببینیم، زیاد بزرگتر از خورشید می باشند. ستارههایی همانند خورشید و ستارههای کوچکتر به قدری کمنور می باشند که نمی توانند بر فاصله بین خود تا زمین تسلط کنند و به این علت برای ما قابل مشاهده نیستند. بدینترتیب، نزدیک به ۹ هزار ستارهی قابل مشاهده و بیشتر از یک میلیون ستاره غیرقابل مشاهده در فاصله ما تا V762 Cas وجود دارد.
درحالیکه V762 Cas دورترین ستارهای است که میتوانیم با چشم غیرمسلح ببینیم، دورترین جرمی نیست که بدون تلسکوپ میتوانیم ببینیم. این افتخار نصیب کهکشان آندرومِدا میبشود.
نزدیکترین منظومه ستارهای قابل مشاهده برای ما آلفا قنطورس است
هنگامی به کهکشان آندرومدا نگاه میکنیم که دارای بیشتر از یک تریلیون ستاره است، به چشم ما به شکل تکه مبهمی با اندازهای در نزدیک به مُشت باز دیده میبشود. هنگامی به آندرومدا نگاه میکنید، نوری را دریافت میکنید که سفر خود را بیشتر از ۲٫۵ میلیون سال پیش اغاز کرده است.
برخی از درخششها و انفجارها تا سطوح بالایی از روشنایی میرسند و بهطور موقت حتی از فواصل زیاد دور دیده خواهد شد. بهگفتن مثال، در سال ۲۰۰۸ انفجار پرتو گاما GRB 080319B به زمان نزدیک به ۳۰ ثانیه با چشم غیرمسلح قابل مشاهده می بود، گرچه در فاصله بیشتر از ۷٫۵ میلیارد سال نوری از ما قرار داشت. این بدان معنی است که هنگامی نور این انفجار پرتو گاما سفر خود را برای اولین بار اغاز کرد، منظومه شمسی تا این مدت شکل نگرفته می بود.
هنگامی که گالیله تلسکوپ نجومی را در اغاز دهه ۱۶۰۰ کامل کرد، دنیایی تازه رو به چشمهای ما گشوده شد. تلسکوپها به ما این امکان را خواهند داد که اجرام کمنورتر را ببینیم، چون میتوانند نور بیشتری را جمع کنند و تصاویر را بزرگنمایی میکنند.
بااینحال حتی با گسترش یافتهترین تلسکوپهای زمینی و فضایی و جامعترین بازدیدها، موفق شدهایم کمتر از ۳ درصد از کل ستارههای درون کهکشان راه شیری و کمتر از یک درصد از کهکشانها در جهان قابل مشاهده را نقشهبرداری کنیم. دورترین کهکشانها تا این مدت در دسترس ما نیستند؛ آنها به قدری کمنور و کوچک می باشند که نمیتوانیم آنها را تشخیص دهیم.
دسته بندی مطالب
[ad_2]
منبع
