سمسون

پژوهش تازه که سوم آوریل در ژورنال Cell Reports Sustainability انتشار شد، داده‌های ماهواره‌ای از سال ۲۰۰۱ تا ۲۰۲۳ را تحلیل کرده است. میشرا و تیمش دریافتند که در این بازه وقتی، بیابان به‌طور متوسط ۳۸ درصد سبزتر شده و پوشش گیاهی بیشتری در تصاویر ماهواره‌ای قابل مشاهده بوده است.

پژوهشگرها برای پی‌بردن به علت سبزشدن، این چنین اسبق تاریخی گسترش جمعیت در بیابان تار، زیرساخت‌های آبیاری و مدل‌های اقلیمی را بازدید کردند.

بر پایه یافته‌ها، سبز شدن بیابان تار عمدتاً ناشی از افزایش بارندگی در فصل‌های موسمی تابستان (افزایش کلی ۶۴ درصدی بارش) و در درجه دوم، ناشی از زیرساخت‌های آبیاری بوده است که آب‌های زیرزمینی را در خارج از فصل بارندگی به سطح می‌آورند.

نویسندگان پژوهش نظر خواهند داد که مدیریت پایدار منبع های آب در بیابان تار می‌تواند به این منطقه پشتیبانی کند تا با شرایط تازه سازگار بشود و به حمایتاز جمعیت رو به رشد خود ادامه دهد. بااین‌حال، پژوهشگرها هشدار خواهند داد که دمای بالاتر امکان پذیر جمعیت ۱۶ میلیون نفری ساکن این بیابان را تهدید کند و منفعت گیری بیش‌ازحد از آب زیرزمینی برای آبیاری نیز گمان دارد علتکاهش منبع های آبی بشود.

افزایش بارش‌های موسمی این چنین می‌تواند به معنی افزایش سیل باشد؛ چون مطابق پیش‌بینی مدل‌های اقلیمی، این بارندگی‌های زیاد تر به‌صورت دفعات شدید و در قالب رویدادهای آب‌وهوایی غیرمعمول رخ دهد که می‌تواند به خانه‌ها و سازه‌ها در بیابان صدمه رساند.

بااین‌حال، در صورت مدیریت صحیح شرایط، افزایش بارندگی می‌تواند به شکوفایی انسان‌ها و کشاورزی در منطقه منجر بشود. پژوهشگران یک پژوهش مجزا هم پیش‌بینی کرده‌اند که حتی قسمت‌های بیشتری از این چشم‌انداز تا آخر قرن ۲۱ سبز خواهد شد.

سرسبزی بیابان تار می‌تواند امنیت غذایی در منطقه را افزایش دهد، اما امکان پذیر تنوع زیست‌بومی گونه‌های اختصاصی‌ی سازگار با بیابان و راه حلهای سنتی دامداری کوچ‌نشینی را تهدید کند. دانشمندان هشدار دادند که لزوم حفاظت از این جنبه‌های محیط‌زیست بیابانی باید در روال گسترش در نظر گرفته بشود.