[ad_1]
نوشته و ویرایش شده توسط مجله ی سمسون
هنگامی روی زمین میمیرید، حتی اگر نخواهید به آن فکر کنید، طبق معمولً میدانید چه اتفاقی برای بدنتان میافتد. اما اگر در فضا، روی ماه یا در مسیر رفتن به ماه بمیرید، چه اتفاقی برای بدنتان میافتد؟
گرچه به گمان زیادً ناسا دوست ندارد به این نوشته فکر کند، اما این سازمان فضایی برای مواقعی که مرگی در فضا رخ دهد، برنامههای از پیش تعیینشدهای دارد.
کریس هدفیلد، فضانورد و فرمانده اسبق ایستگاه فضایی بینالمللی میگوید ناسا برای مواقعی که امکان پذیر فردی در فضا بمیرد، تمرینهایی انجام میدهد. در این تمرینها (که به آنها همانندسازی مرگ میگویند)، فضانوردان یاد میگیرند اگر این چنین اتفاقی بیفتد، چه کاری باید انجام بدهند و چطور با این شرایط کنار همراه شوند.
کریس هدفیلد میگوید اگر فردی میانه انجام کاری خارج از فضاپیما (همانند پیادهروی فضایی) بمیرد، اولین عمل این است که بدن او را به قسمت هوابند میبرد. او میافزاید، اگر فردی در فضا بمیرد، بدنش را داخل لباس فضایی نگه میدارند، چون اگر آن را از لباس خارج کنند، بوی بدی از تجزیهی بدن پخش میبشود و فضانوردان دیگر را اذیت میکند. سپس جسد را در جای سرد در ایستگاه فضایی میگذارند تا سرما علتبشود بدن دیرتر تجزیه بشود.
ناسا برای مواقعی که امکان پذیر فردی در فضا بمیرد، تمرینهایی انجام میدهد
در ایستگاه فضایی بینالمللی (ISS)، مشکل مرگ فضانوردان میتواند نسبتاً سریع حل بشود. در این چنین وضعیتی ابتدا بدن را برای مدتی در تکه سردتر ایستگاه نگه میدارند و سپس به گمان زیادً منحصربهفردترین تشییع جنازه یا حمل جسد در تاریخ بشر رخ خواهد داد. درنهایت، واحد برنامهی ایستگاه فضایی بینالمللی تصمیمگیرنده نهایی درمورد نحوه نگهداری یا دفن باقی مانده جسد است.
اگر فضانوردی در ایستگاه فضایی بینالمللی بمیرد، ناسا سه انتخاب برای برخورد با بدن دارد: نخست این که بدن را به زمین باز میگردانند. دوم، این که بدن را به مسیری پرتاب میکنند تا به طور کامل از بین برود و سوم این که جسد را داخل جو زمین میکنند تا بسوزد و از بین برود. یقیناً ناسا به خواستههای خود فضانورد نیز که قبلاً حرف های شده باشد، دقت خواهد کرد. اما در سفرهای طویلتر همانند سفر به مریخ، امکان پذیر به راه حلهای متغیری برای برخورد با جسد نیاز باشد.
میتوان جسد را به فضا پرتاب کرد؛ اما این کار امکان پذیر علتتبدیل جسد به زباله فضایی بشود و برای فضاپیماها و تجهیزات دیگر خطرناک باشد. پرتاب جسد به فضا برخلاف قوانین بینالمللی برای جلوگیری از زبالههای فضایی است و میتواند علتابراز مشکلات و تنش بین کشورها بشود.
یکی از پیشنهادات ناسا این است که بدن فرد فوتشده را در کیسهای بگذارند و سپس آن را به بازوی رباتیکی که بیرون فضاپیما قرار دارد، وصل کنند. در فضا، جسد یخ میزند. سپس بازوی رباتیک کیسه را به زمان ۱۵ دقیقه تکان میدهد تا جسد به تکههای کوچکی تبدیل بشود. آب داخل کیسه ازطریق دریچهای بخار میبشود و در آخر نزدیک به ۲۵ کیلوگرم از باقی مانده بدن باقی میماند که باید به زمین بازگردانده شوند.
سوزان ویگ-ماساک از شرکت اراعهدهندهی خدمات دفن سازگار با محیط زیست، میگوید در فضاپیما باید همه چیز کمحجم و دقیقاً تنظیمشده باشد؛ چون فضای بسیاری وجود ندارد و جایی برای نگهداری جسد سالم نیست. برای این منظور، تعداد کیسههای جسد باید با تعداد اعضای خدمه منهای یک نفر برابر باشد؛ چرا که آخرین نفر نمیتواند جسد خود را در کیسه قرار دهد.
اما اگر به ماه برسید و در آنجا بمیرید، چه اتفاقی برای بدنتان میافتد؟
درمورد نحوهی برخورد با جسد فردی که روی ماه فوت میکند، تا این مدت دستورالعمل خاصی وجود ندارد. تصمیمگیری به گمان زیادً بستگی به نظر دیگر فضانوردان حاضر در مأموریت و تیمهای حمایتدر زمین خواهد داشت. خواستههای فضانوردی که فوت کرده است نیز مورد دقت قرار خواهد گرفت.
زیاد تر بخوانید
ناسا زیاد مواظب است میکروبهای زمین به دیگر سیارهها و قمرها منتقل نشوند. به این علت، اگر جسد فضانورد به زمین برگردانده نشود، ناسا ترجیح میدهد آن را بسوزاند تا میکروبها از بین بروند. اگر این کار ممکن نباشد (برای مثالً اگر برای همه خدمه اتفاقی بیفتد) امکان پذیر اجساد در سطح ماه دفن یا رها شوند.
اگر جسد در سطح ماه رها بشود، همانند روی زمین تجزیه نمیبشود. اگر در روز ماه بمیرید و لباس فضانوردی بر تن داشته باشید، باکتریهای داخل بدن، همانند همان اتفاقی که روی زمین میافتد، روال عادی تجزیهی بدن را اغاز میکنند. اما این فرآیند چندان دوام نمیآورد یا آنچنان موثر نخواهد می بود؛ چون آب حاضر در جسد به شدت در محیط خلاء نزدیک ماه بخار میبشود.
اگر جسد در سطح ماه رها بشود، همانند روی زمین تجزیه نمیبشود
هنگامی شب طویل ماه اغاز میبشود (که ۱۴ روز زمینی طول میکشد)، جسد شما یخ میزند و فعالیت باکتریهای تجزیهکننده بهکلی متوقف میبشود. در آن زمان، چون دیگر هیچ باکتریای برای تجزیهی جسد وجود ندارد، بافتهای نرم بدن سالم میهمانند و تبدیل به «مومیایی ماه» میبشود.
بدون محافظت جو و میدان مغناطیسی زمین، تابشهای فضایی جسد شما را زیاد تر تجزیه میکنند. این فرآیند زیاد زمانبر است و امکان پذیر میلیونها سال طول بکشد تا فقط استخوانهای شما باقی بماند.
تغییرات دمایی در ماه نیز که از ۱۲۷ درجه سانتیگراد در طول روز تا منفی ۱۷۳ درجه سانتیگراد در شب نوسان میکند، بر بدن تأثیر میگذارد و امکان پذیر علتشوند بدن در تاثییر یخزدن و ذوبشدن مداوم، متلاشی بشود. اگر بدن شما را در ماه دفن کنند، از تابشهای خطرناک سطح ماه محافظت میشوید و دمای زیاد سرد علتمیبشود بدنتان برای مدتی سالم بماند و به شکل مومیایی نگه داری بشود.
درنهایت، اگر قرار است بمیرید، بهتر است روی زمین این کار را انجام دهید؛ چون در فضا برای آژانسهای فضایی دردسرهای تعداد بسیاری خواهد داشت.
دسته بندی مطالب
[ad_2]
